آموزش و خدمت نبض زندگی است.
وارد شدن به حوزه اعتیاد و مواد مخدر ، کارخطرناکی است و کار هر کسی نیست زیرا مغناطیس اعتیاد ، بسیار قوی است.
در جایگاه فرمانبرداری نباید در جایگاهفرمانده باشیم.
به صندلی فرماندهی یا فرمانبرداری باید احترامگذاشت ، از روی آگاهی و نه از روی اجبار ، چون ما به خودمان داریم احترام میگذاریم.
راهنما باید بذر خدمت را برای رهجو بکارد واو را ترغیب و تشویق کند اما نه به اجبار ، حق انتخاب با خود رهجو است.
رهجو باید به تدریج پس از ورود به کنگره ،بعد از یکی دو ماه این سه مؤلفه را اجرا کند.
اول: نظم و انضباط و احترام
دوم: اعتماد کردن به راهنما و ساختار کنگره (تسلیم در امر درمان)
سوم: قدردان و سپاسگذار بودن.
ساختار کنگره ، هر کاری که به رهجو و یا هرچیزی که به او گفته می شود ، صرفاً برای یادگیری و ساختن خودش است.
هر یک از ما باید به این موضوع پی ببرد که درحال حاضر که در کنگره حضور دارم و در حال انجام دادن کاری یا کارهایی هستم و یاقبلاً انجام داده ام ، آیا بالاتر از کاری بوده که کنگره برای من انجام داده؟
یکی از نیروهایی که ممکن است ما را ازفرمانبرداری خارج کند ، منیت است.
حضور رهجو در کارگاههای آموزشی جلسات ، لژیوندر زمان معین ، برای بالا بردن نقطه تحمل است ، رهجو باید از خیلی چیزها بگذرد تابه نتیجه برسد.
هستی به ظرف آدمها نگاه می کند ، بعضی وقتهابه کسی جایگاهی می دهند درست مثل این می ماند که به دست یک زنگی مست تیغ بدهند کههم به خودش آسیب می زند و هم به دیگران آسیب خواهد زد . .
تایپ : مسافر مصطفی
مسافر منصور
98/7/7
درباره این سایت